“IŞIKLARI YAK TANRIM, FİLM BİTTİ”

“Figüranlık için gelenleri sıraya dizerdik, karpuz ya da domates alır gibi seçerdik. Fatma’nın annesi Münevver Hanım da figüranlık yapardı. Atıf Yılmaz o sabah Fatma ile annesini elemiş.

Bir tramvay parasıyla çıktıkları Mecidiyeköy’den Sultanahmet’e tabanvayla dönmüşler ağlaya ağlaya. Fatma bizim sete geldiğinde 13-14 yaşlarındaydı.”

Memduh Ün

***
Çocukluğumuzun unutulmayan bir yüzü daha aramızdan ayrıldı.
Yeşilçam’ın en çileli zamanları onlar yaşadı.
Gün oldu, parasızlık ve yalnızlık,
Gün oldu, pahalı yaşam ve kalabalık…

Hepsi birer birer, aklımıza ve kalbimize kazınan filmler bırakarak gidiyorlar bu dünyadan.

Aradan yıllar geçiyor ama biz siyah-beyaz yıllarda yaşamaya devam ediyoruz.

Oysa şimdi öyle mi?
Ozanın dediği gibi, ölüm acısının bile üç gün sürdüğü bu devirde, üretilen eserler de üç beş saat kalıyor insanda.
Sonra koca bir boşluk…

Ellili altmışlı yaşlarda olanlar beni daha iyi anlar.
Gizli bir yanımız var bizim.
Orası hep çocuk kalsın istiyoruz.

Kederli yıllar,
Boza, soba ateşi, çiçekli divanlar, misket, saklambaç, çatapat, topaç, leblebi tozu, bayram yerleri…

Sonra odamızdaki kartpostallar.
Tarık Akan, Gülşen Bubikoğlu, Kadir İnanır, Sevda Ferdağ, Türkan Şoray, Adile Naşit, Tamer Yiğit, Suzan Avcı, Ayşen Gruda, Sami Hazinses, Fatma Girik, Yılmaz Güney…
Daha Kimler kimler…

Limon kolonyası, beyaz sabun kokusu, tarhana çorbası, plaklar…

Daha çirkin toki evlerinin ve rezidansların bizi esir almadığı yıllardı.

Komşu bazen kardeşten öte demekti.
Sevinçler de ortaktı, acılar da.
İnsan insanı yarasından vurmazdı.
Sır insanda kalırdı.

Şimdi öyle mi?
Korkarak yaşamaya sıfır faizle 12 taksit yapıyor devlet.
Susan mutlu.
Susmayanın dili kesiliyor “vatan bütünlüğü” adına.

Fatma Girik de yorulup gitmiş buralardan.
Yattığı yer incitmesin.

“Işıkları yak Tanrım, film bitti.”

t a m e r d u r s u n
#tamerdursun #fatmagirik #yeşilçam #siyahbeyaz

Kaynak Tamer Dursun