“HİKAYELERİMİZ HER ZAMAN AKRABADIR”

Ahmet Kaya bir konuşmasında der ki ''Annemin yanına gittim. 'Anne' dedim. Kusura bakma biz bir kaset yaptık...İyi bir adam olamadık...Kötü bir insan da değilim...Senin yakın akrabaların, dostların iş adamı oldular. Benden bir bok olmadı. Ben içeriye gireceğim. Annem camın önüne oturur ağlardı...''

Benzeri bir konuşmayı ben de yıllar önce rahmetli babamla yapmıştım.

Babam benim akıllı, uslu, işinde gücünde bir adam olmamı çok isterdi. En büyük hayali, son model bir araba alıp, onu ön koltukta gezdirmemdi. Rahmetli hep benim serseriliklerime söylendi durdu...Üzüldü durdu...

Ölmeden kısa bir zaman önceydi.

Balkonda baş başa kalmıştık.

Önce bir süre sustuk...

Sonra ben sessiziği bozdum.

“Baba'' dedim ''Kusura bakma, biliyorum, ben senin istediğin gibi bir adam olamadım. Hısım akrabanın çoluk çocuğu iş adamı oldular. Hepsinin parası pulu, evi arabası var. Ben kaç yaşıma geldim hala, senin deyiminle, serseriliğie devam ediyorum. Olmadı...Beceremedim, o insanlara benzeyemedim...Senin istediğin gibi bir adam olamadım...Seni arabalara bindiremedim, cebine para koyamadım. Ama inan eğer o insan olsaydım, ben beni kaybedecektim. Ama belki buna rağmen gurur duyabileceğin bir şey var gibi. Aç susuz kalsam da, Kimseyi bilerek üzmedim, elinden ekmeğini, umudunu almadım. Hak yemedim, kötünün, zalimin yanında durmadım. En büyük başarım bu oldu dünyada, üzgünüm...''

Ben bu sözleri söylerken babam da uzaklara bakıyordu. Tek kelime etmedi. Kalkıp sokaklara çıktım. Hala sokaklardayım.

Aranızda, anne ya da babalarıyla, buna benzer konuşmayı yapanlarınız çok, biliyorum. Tamam belki bizden bir bok olmadı ama zaten bizim derdimiz "bok" olmamaktı. Şükür!

Ne ettiysek ettik. Bedelini ödeyen yine biziz.

Canımız sağ olsun.

t a m e r d u r s u n

#tamerdursun