MUTLULUK VE HUZURA DAİR...

Uzun zaman önce, Paulo Coelho’nun kült “Simyacı” romanında okumuştum.
Romanda, Endülüs’lü bir çoban olan Santiago, rüyasında gördüğü hazineyi bulmak ve sevdiği kızla evlenmek için, İspanya’dan Mısır piramitlerine zorlu bir yolculuk yapar.
Tam hazinenin yerine ulaşacakken, esir düşer.
Esir alanlar, İspanyadan Mısır’a niye geldiğini sorunca, o da rüyasında gördüğü hazineyi bulmaya geldiğini söyler.
Asker, ben de rüyamda İspanya’nın bir köyünde -o köy çoban Santiago’nun köyüdür- hazine olduğunu görüyorum, ama kalkıp oraya gitmiyorum, deyince, dedesinin küçükken anlattığı -eğer birgün başın sıkışırsa, evin arkasında gömülü bir hazine var, orayı kaz ve hazineyi al- dediği aklına gelir. Geriye dönüp köyüne gelir, dedesinin söylediği yeri kazar ve hazineyi bulup alır. Sevdiği kıza kavuşup mutlu ve huzurlu bir hayat sürmüş müydü, çok zaman oldu unuttum...
....
Çoğu zaman mutluluk ve huzuru hep uzaklarda ararız.
Ama bilmeyiz ki mutluluk ve huzur hemen yanıbaşımızda:
Bazen sevdiğinin gözlerinin içine sımsıcak bakmaktır
Bazen çocuklarını bağrına basıp sarılıp koklamaktır
Bazen büyükleri ziyaret edip halını-hatırını sormaktır
Bazende bir dostu arayıp, ona ne kadar değerli olduğunu hissettirmek
Bazen bir lokma ekmeği bir yudum suyu, tadını çıkararak yiyip içmektir
Bazen sabahları yataktan zinde kalkmaktır
Bazen doğan güneşi kucaklamak, esen yeli ciğerlerine çekmek, yağmurda ıslanıp, karda üşümektir
Bazen de sevindirmektir fakiri fukarayı
Bazen haksıza “haksızsın” diyebilme cesaretidir
....
Yani mutluluk ve huzur;
baktığını gören göz, sevgiyle atan kalp, kirlenmemiş vicdan, güçlü adalet duygusu ve haksız karşısında eğilmeyen bir baştır.

Ne diyordu şarkıda “Uzaklarda aramam, çünkü sen içimdesin...”

Mutlu ve Huzurlu Günler!

Bektaş Balcı